وخايف انا يا حب ... من الغربه
ومن شعاع الشمس ... ليقرب
ويتغرب ... فى وسط ... غابات البعد
خايف انا يا شوق ... من نبع الحب ... ليجف
ومن ليله فيها انا وفرشى تسيل دمعى
المى وهمى وتنهيده جوا وردى بتنادى
عادى ... يا فرحه محسوبه ومكتوب عليك
البعد وهجرانك ... وفراق الحضن ... بيقتلنى
يغالبنى ... ادخل ... جوا أسوارى
اخبى المى واشكى ... لقلمى ... وكراستى
ودواية حبر ... اسرارى
خايف انا يا حب انام انا وما اصحاشى
ولا اشوفش بعيونى لحظة فرح
ولا اسمع غنوة تفرحنى
ولا صوت طفل بينادى من غرفه فى بيتى منسيه
خايف انا يا حب انام انا ومااصحاشى
وترسم فوق شفايفى البسمه من تانى
خايف انا يا حب دموعى تفضحنى
وتكتب فوق عيونى أسرارى
لناس ممكن يشمتوا فى
وبعينيه تتكسر كام حرف وكام كلمة
وكام قصة حب منهيه
مسك ايديه وعدانى مسك القلب ووعدنى
اكون فيه وله انا صليت
كنت الام وحبيبته كنت انا الدنيا
كنت عيونه وكنت عيون الناس
كنت انا الاحساس وحضن مخلوق خالى
باقى ايه يا دنيا
باقى ساعات باقى شوية ميه
باقى النبع وحوض من امطار الشتاء
ودموعى انا فى
لا قادره تسيل ولا قادره تكذب
ولا فرع زيتون كان واقف
شايف انا نهاية الحب
وقصة شوق فى زوايا الامل بكراستى ... منسيه
تخاريف /ايمن وهبة
حين تضع نفسك مكان انسان وتتخيل مدى الكلمات التى
لا يقدر على البوح بها لاحد
